Υπάρχει κάτι σχεδόν μαγικό στη στήριξη που μπορεί να προσφέρει η μία γυναίκα στην άλλη.
Είναι αυτή η αόρατη δύναμη που γεννιέται όταν δύο ψυχές συναντιούνται χωρίς κριτική, χωρίς ανταγωνισμό, αλλά με βαθιά κατανόηση και αποδοχή.
Γιατί ας το παραδεχτούμε. Καθημερινά σηκώνουμε πολλά. Υποχρεώσεις, ρόλοι, προσδοκίες. Προσπαθούμε να είμαστε καλοί άνθρωποι, σωστές επαγγελματίες, παρούσες στην οικογένεια, στις φιλίες, στις σχέσεις μας. Και μέσα σε όλα αυτά, καμιά φορά ξεχνάμε ότι δεν χρειάζεται να τα καταφέρνουμε μόνες μας.
Το απλό αλλά θαυματουργό «Σε βλέπω»
Πόσο συχνά σταματάμε πραγματικά να κοιτάξουμε μια άλλη γυναίκα στα μάτια και να της πούμε, «σε βλέπω»;
Να της δείξουμε ότι η προσπάθειά της δεν περνά απαρατήρητη. Ότι ο αγώνας της δεν είναι αόρατος. Ότι μπορεί να κουραστεί, να λυγίσει, να αμφιβάλλει για τον εαυτό της – και αυτό είναι εντάξει.
Γιατί η στήριξη δεν χρειάζεται να είναι κάτι μεγάλο ή περίπλοκο. Μπορεί να είναι μια κουβέντα, ένα χαμόγελο, ένα μήνυμα. Μπορεί να είναι το «εδώ είμαι αν με χρειαστείς» ή το «σε εμπιστεύομαι, προχώρα».
Και κάθε φορά που το κάνουμε αυτό, κάτι αλλάζει.
Ο Κόσμος Γίνεται Λιγότερο Σκληρός Όταν Στεκόμαστε Μαζί
Μάθαμε ότι πρέπει να είμαστε δυνατές. Αλλά ας το ξανασκεφτούμε: η αληθινή δύναμη δεν είναι να προχωράς μόνη. Είναι να ξέρεις ότι υπάρχει ένα χέρι να πιαστείς αν το χρειαστείς – και ότι κι εσύ μπορείς να προσφέρεις το δικό σου.
Ο κόσμος μπορεί να είναι σκληρός, οι απαιτήσεις πολλές, οι στιγμές μοναξιάς αληθινές. Αλλά αν οι γυναίκες μάθουμε να στηρίζουμε η μία την άλλη, να βλέπουμε η μία την άλλη, να γινόμαστε λιμάνι στις τρικυμίες μας, τότε κάτι βαθύ και ουσιαστικό θα συμβεί:
Θα θυμηθούμε πως μαζί, είμαστε ανίκητες.